Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
mionlach
mionn
mionrabh
mionreic
mionsamhail
miontas
miontuairisc
mionú
mionúr
mí-ord
mí-ordú
miorr
miortal
míorúilt
míorúilteach
míosachán
mioscais
míosúil
miosúireacht
miosúr
miota
miotal
miotalóir
Seans gur foirm é mionú de:
mionaigh »
·
ionú »
mionú fir a dhéanamh mion nó éirí mion, meilt
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
mionscrúdú; an mionú a dhéantar ar rud lena scrúdú
fáscadh nó luí ar rud (cnaipe a bhrú; brúigh síos sa mhála é); sá romhat nó uait (brúigh isteach an doras); plód (brú mór daoine); mionú le meáchan nó le buillí (prátaí a bhrú); tathant (ag brú dí ar dhuine); srianadh (brúigh fút an fhearg)
mionú; gortú, scríobadh
mionú le scríoban, scríobadh
truncáil de chlocha mionaithe ar bhóthar
min nó púdar a dhéanamh de rud, mionú; cur thart, caitheamh (an aimsir a mheilt); plé, cíoradh
císte friochta d'fheoil nó d'iasc mionaithe
meall d'ábhar bog; meascán d'fheoil is glasraí mionaithe, agus iad friochta (de ghnáth)
bualadh, plancadh, briseadh (smiotadh i gcoinne an bhalla é); mionú (glasraí a smiotadh); caitheamh (airgead a smiotadh)
ábhar mionaithe, púdar; deannach, smúit, bruscar
tobac mionaithe agus é fillte i bpáipéar mín le caitheamh
