Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
cnáib
cnáibeach
cnáibros
cnáid
cnáideach
cnáideán
cnaig
cnaígh
cnaíghalar
cnaigín
cnaigíneacht
cnáimh
cnáimhe
cnáimhfhiach
cnáimhín
cnáimhreach
cnáimhreadh
cnáimhrí
cnáimhseach
cnáimhseachas
cnáimhseáil
cnáimhseálaí
cnáimhseoir
cnaígh, v.t. & i. (pres. -íonn, vn. cnaí, pp. -íte). 1. Gnaw, corrode. Rud a chnaí, to gnaw at sth. Crann cnaíte, cankered tree. Miotal a chnaí, to corrode metal. 2. Waste, wear away. Tá sí á cnaí le buairt, le breoiteacht, she is wearing away with sorrow, with sickness. (Var: cnáidh)
