Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
díbhlíonach
díbholaigh
díbholaíoch
díbholg
díbhrógach
díbhunaigh
díbhunú
díbir
díbirt
díblí
díbligh
díblíocht
díbliú
díbreach
díbreadh
díbreann
díbreoir
díbrigh
díbríonn
díbrithe
dicea-
diceagamacht
dícear
díbir, v.t. (pres. -bríonn, vn. ~t, pp. -beartha). 1. Drive out, banish, expel. Duine a dhíbirt as áit, to drive s.o. out of a place. Díbríodh as Éirinn iad, they were expelled from Ireland. Dhíbir sé a chlann, he banished his children. ~ na madraí sin, drive away those dogs. ~ as d’intinn é, put it out of your mind. Taibhse a dhíbirt, to lay a ghost. Deamhan a dhíbirt, to cast out a demon. 2. Mth: Ch: Physiol: Eliminate.
