Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
aithríoch
aithris
aithriseach
aithriseoir
aithriseoireacht
aithrist
aithriúil
áitigh
aitil
aitill
aitim
aitinn
áitíocht
aitis
áitithe
áititheach
áititheoir
áititheoireacht
áitiú
áitiúil
áitiúlachas
áitiús
áitreabh
áitigh, v.t. 1. Occupy (premises, etc.); settle (i, in). 2. Settle down to. D’~ sé air ag obair, he set to work. 3. Submit, argue. 4. (With ar) Persuade. Rud a áitiú ar dhuine, to persuade s.o. of sth.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Rógaire, bligeard, ~, confirmed rogue, blackguard.
Tá sé ina fhear ~ anois, he is a full-grown man now.
Cainteoir ~, practised speaker.
~ caol) D’áitigh sé ~ caol orm (go), he used the most subtle arguments to persuade me (that).
