Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
criogaide
criogaire
criogán
criogar
criogóg
crióilít
criól
críon
críonach
críonadh
críon-aibí
críonán
críonaosta
criongán
críonlach
críonlobhadh
críonmhíol
críonna
críonnacht
críonnaigh
críonta
críontachán
crioptón
críon1, m. (gs. -ín, pl. ~ta). 1. Anything old or withered. An ~, the old, the aged. Is maith a úr is a chríon, it is good when new or old. 2 = críonach.
críon2, a. (gsm. -ín, gsf. & comp. -íne, npl. ~a). Old; withered, decayed. S.a. míol 2.
críon3, v.t. & i. Age; wither, decay. (Var: ~aigh)
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Críon ~, old and mis-shapen.
Daoine a scar críne le ~, people who freed their old age from wickedness.
~ críon, disgruntled old man.
An ~ críon, the old bag of bones.
~ críon, dry-rot.
~ críon, (i) larva, moth; wood-worm, teredo, (ii)
An t-~ is an críon, the fresh and the sere; the young and the old.
