Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
díbhe
díbheach
díbheachán
díbhealaigh
dibheán
díbhearg
díbheargach
díbheirg
díbheirge
díbheirgeach
dibhéirseach
dibhéirseacht
dibhéirsigh
díbheo
díbheocht
díbhfearg
díbhfeirg
díbhinn
díbhirce
díbhirceach
díbhlíonach
díbholaigh
díbholaíoch
díbheirg1, f. (gs. ~e). 1. Wrath, vengeance. ~ a dhúiseacht, to arouse passion. ~ Dé a thuilleamh, to bring down the wrath of God on oneself. D’éis ár ndíbheirge is teo ár dtoil, friendships are cemented in quarrels. 2 = díbhirce.
díbheirg2 : díbhearg.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Ar díbheirg, on a plundering expedition.
Ag milleadh agus ag díbheirg na tíre, despoiling and plundering the country.
