Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
díbholaigh
díbholaíoch
díbholg
díbhrógach
díbhunaigh
díbhunú
díbir
díbirt
díblí
díbligh
díblíocht
díbliú
díbreach
díbreadh
díbreann
díbreoir
díbrigh
díbríonn
díbrithe
dicea-
diceagamacht
dícear
diceatóime
Seans gur foirm é díbirt de:
díbir »
díbirt, f. (gs. -beartha). 1. vn. of díbir. 2. Banishment, expulsion. Ar ~, in banishment. ~ ort! Deuce take you! 3. Mth: Ch: Physiol: Elimination.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ iad a dhíbirt, in order to banish them.
Duine a dhíbirt as áit, to drive s.o. out of a place.
Taibhse a dhíbirt, to lay a ghost.
Deamhan a dhíbirt, to cast out a demon.
~ díbeartha a chur le duine, to drive s.o. out of one’s sight.
