Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ruibhthobar
rúibín
rúibíneach
ruible(acha)
rúibric
rúibriceach
ruiclín
rúid
rúidbhealach
ruide
rúidealach
rúideanna
ruideog
rúideog
ruidhéal
ruidhilse
ruife
ruifil
ruifíneach
ruifíneacht
ruig
ruigile
ruíleas
rúid1, f. (gs. ~e, pl. ~eanna). Spurt, sprint, short run. ~ a thabhairt (ar rud), to make a dash (at sth.). De ~, with a rush, at a sprint. (Var: ~e)
rúid2 = rad2.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Chuaigh siad tharainn d’aon rúid ~, they passed us in one rush, rushing all together.
Rúid bheag, little, short, spurt.
Teacht de rúid, to come rushing.
Imeacht de shiúl géar, de rúid, to go off at a sharp pace, at a run.
Thug sé rúid orm, he made a rush at me.
Tháinig sé an t-aicearra de rúid, he came dashing along the short-cut.
