Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
cobhsú
cobra
coc
cóc
coca
cocach
cocaí
cocáil
cocaire
cócaire
cocaireacht
cócaireacht
cócaireán
cocála
cocálacha
cocálann
cocán
cocánach
cócaráil
cocas
cocatú
cocbhád
cóch
cocáil1, f. (gs. -ála, pl. -álacha). Calk (of horseshoe).
cocáil2, v.t. (pres. -álann; vn. ~ f, gs. -ála). 1. Cock; point. Súil, cluas, srón, a chocáil (ar, le), to cock an eye, an ear, a nose (at). Á chocáil féin, cocking himself up. Nach é atá ~te? Isn’t he cocky. Gunna a chocáil, to cock a gun. Chocáil sé an bata, a mhéar, liom, he pointed the stick, his finger, at me. Ní chocálfainn dó é, I wouldn’t expect it of him. 2 = coc2.
