Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
coimheascar
cóimhéid
cóimhiotal
coimhlint
coimhthíoch
coimhthíos
coimín
coimirce
coimirceach
coimisinéir
coimisiún
coimisiúnta
coimpléasc
coimriú
coinbhinsiún
coinbhint
coincheap
coincleach
coincréit
cóineartú
cóineas
coineascar
coinghleic
coimirce bain4 cosaint, caomhnóireacht; pátrúnacht (dul ar choimirce duine; faoi choimirce an stáit) ► coimirceoir fir3
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
faoi choimirce nó faoi urraíocht an stáit
áit naofa; dídean, áit a bhfuil duine saor ó lucht a thóra; limistéar cosanta le haghaidh éanlaithe is ainmhithe; coimirce, sciath chosanta (bheith faoi thearmann duine)
uachtú; ordú (mar a thiomnaigh Dia dúinn); cur faoi choimirce (tiomnaím m'anam do Dhia); lua, ainmniú (séipéal a thiomnú; leabhar a thiomnú do dhuine); ligean ar iontaoibh
