Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
duille
duilleog
duillín
duilliúr
duillsilteach
dúilmhear
duine
duineata
duiniúil
duirc
dúire
duirling
dúiseacht
dul
dúlaíoch
dúlaíocht
dúlamán
dúléim
dúlíonach
dúlionn
dúlra
dúlsáith
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
duine nó ainmhí atá geal bán sa ghruaig nó san fhionnadh agus bándearg sna súile
gan solas; gan a bheith geal; dubh (dorcha sa chraiceann, craiceann dorcha) caoch, dall; (le duine) coimhthíoch, nach maith leis cuideachta
rud a thugtar mar dheimhniú go ndéanfar rud éigin (dul i ngeall ar rud); airgead a chuirtear ar iomaitheoir i gcomórtas (geall a chur ar chapall i rás); comhartha dúshláin (geall comhraic); bua, duais (an geall a bhreith ó dhuine); dealramh, cuma (tá geall fáis sna barra)
grá geal nó searc duine; aicíd, galar (is olc an leannán atá ort)
mistéir; scéal nach bhfuil a fhios ach ag duine amháin nó ag fíorbheagán daoine; beartú, intinn (tá rún agam dul ann); tairiscint fhoirmiúil os comhair cruinnithe (rún a mholadh, a rith); grá geal, leannán (a rún mo chroí)
