Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
sobal
sobhéasach
so-bhlasta
sobhogtha
sobhriste
sobhuailte
sóbráilte
soc
socadán
socair
sócamas
sóch
sochaí
so-chaite
sochar
sochard
sóchas
socheolaí
sochineálach
sochma
sochomhairleach
sochorraithe
sochrach
soc fir1 gob, srón (soc báid, céachta; soc duine, ainmhí)
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
moncaí mór a bhfuil soc air cosúil le madra
soc éin; soc ar bith, pus (gob a chur ort féin); pointe (gob pinn); rinn (gob gainimh)
duine a mbeadh gob mór nó soc air; duine atá géar sa teanga; duine fiosrach
iasc mór santach locha agus soc fada air
uirlis agus soc caol iarainn uirthi chun talamh crua a bhriseadh
béal agus cuma mhíshásta air, smut; soc (ainmhí)
gaireas a chuirtear ar shoc ainmhí chun nach mbéarfadh sé ar dhaoine, etc.
stumpa; píosa gearr; soc, pus; gramhas, stainc
duine a bhfuil soc air; duine fiosrach
an chuid den aghaidh a thugann anáil agus boladh do dhuine nó d'ainmhí; gob, soc (srón báid, carraige); cumas bolaíochta (madra gan srón)
bualadh fút ar shuíochán nó ar an talamh; bheith i seisiún (suí ar choiste; tá an chúirt ina suí); socrú síos (suí ar thalamh duine); éirí (an bhfuil sé ina shuí fós?); fanacht suas (suí le duine tinn); ligean ar cíos (talamh a shuí le duine); suíomh, socrú, bunú (shuigh sé campa ann; shuigh sé cíos orthu); áitiú (shuigh sé go daingean orm é); áit, loc (faire, suí seilge; suí rí); cathaoir, oifig (suí easpaig, an Suí Naofa)
