Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
bléasc
bléascán
bléasóg
bleathach
bleib
bleibeach
bleibín
bleid
bléid
bleidéir
bleidhe
bleidhmhíol
bleidire
bleidiúil
bléin
bléineann
bléineasna
bléinfhairsing
bléininne
bléinte
bléinteacha
bleitheach
bléitse
bleid, f. (gs. ~e). 1. (In phrase) ~ a bhualadh ar dhuine, to accost s.o.; to address s.o. in a wheedling manner. 2. Wheedler; loquacious person.
PHRASES
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Bhuail sé bleid orm, he accosted me.
