Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
díscaoilteach
dísceach
díscéil
dísciathánach
díscigh
disciplín
díscir
díscire
dísciú
díscoir
díscor
díscreach
discréid
discréideach
díscríobh
díséad
díséadaí
díseanna
díseart
díseartach
díseartán
dísghiniúint
dí-shainoidhrigh
díscire could be a grammatical form of:
díscir »
díscire. 1. f. (gs. ~).Fierceness, wildness; boldness, impetuosity. 2. gsf., npl. & comp. of díscir. (Var. of 1:~acht f)
