Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
déadchíor
déadeagar
déadgheal
deadhail
dea-dhéanta
deadhgha
deadhghair
dea-dhuine
déadla
déadlacht
déadladh
déadlia
déadnach
déaduchtaigh
déaduchtú
déadúnach
dea-eagar
deafa
deafach
deafacht
dea-fhear
dea-fhocal
déag
dea-dhuine, m. (gs. ~, pl. -dhaoine). Good person; kindly, virtuous, person. Na dea-dhaoine, men of good will. Prov:Beannaigh don ~ agus lig an drochdhuine thart, ‘salute the good person and let the bad person pass’, cherish your friends and avoid your enemies.
PHRASES
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ dea-dhuine, the makings of a good man.
