Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
diulcadh
diúlfaíoch
diúlfhiacail
diúltach
diúltadh
diúltaigh
diúlthaíoch
diúltú
diúmas
dí-umhal
dí-umhlaíocht
diúnas
diúnasach
diúnlach
diúntach
diuóg
diúra
diúracadh
diúracán
diúracas
diúracóir
diúradh
diúraic
diúltú could be a grammatical form of:
diúltaigh »
diúltú, m. (gs. -taithe). 1. vn. of diúltaigh1. 2. Denial, refusal. ~ a thabhairt do dhuine, to give a refusal to s.o. ~ airgid, comhairle, refusal to give, to accept, money, advice. 3. Renunciation. ~ creidimh, renunciation of faith. ~ d’údarás, refusal to accept authority. (Var: diúltamh m)
PHRASES
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Tá sé ag diúltú an bhia, an tobac, he is going off his food, smoking.
Diúltú rud a dhéanamh, to refuse to do sth.
Diúltú don diabhal, d’eiriceacht, do phiseoga, to renounce the devil, heresy, superstitious practices.
Diúltú do bhia is do bheatha, to reject food and sustenance.
Diúltú do throid, do chuideachta, to shun fight, company.
Diúltú do chathú, to resist temptation.
Tá an ghrian ag diúltú, the sun is declining.
Tá an lá ag diúltú dá sholas, the daylight is fading.
Diúltú roimh dhuine, to shrink from s.o.
Tá siad ag diúltú romhainn ina dtithe, they decline to accept us in their houses.
Mhothaigh mé mé féin ag diúltú roimhe, I found myself taking a dislike to him.
Diúltú ~ do rud, to refuse sth. absolutely.
B’~ is diúltú é, it was tantamount to a refusal.
Diúltú ~, blunt refusal.
