Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
díonadóireacht
díonaigh
díonaíocht
díonbhrat
díonbhrollach
díonchruthú
diongaibh
diongbháil
diongbháilte
diongbháilteacht
diongbháladh
diongbhann
diongmhaigh
diongmháil
diongmhálta
diongna
dionla
díonmhar
dionn
dionnóid
díonta
díontach
díonteach
diongbháil could be a grammatical form of:
diongaibh »
diongbháil2, f. (gs. -ála, pl. -álacha). 1. vn. of diongaibh. 2. Match, equal. A dhiongbháil i gcath, his equal in battle. Dá mbeadh a dhiongbháil de mhac aige, if he had a son worthy of him. Casadh fear a dhiongbhála air, he met his match. 3. Worth, merit; constancy, stability. Brí agus ~ na hargóna, the force and reliability of the argument. 4. Assurance, confirmation. ~ a fháil i rud, to get positive assurance of sth. 5. (As a.)An rud is ~ do dhuine, what is fitting for s.o. Mar is ~, as is meet and proper.
diongaibh, v.t. (pres. -gbhann, vn. -gbháil, pp. -gbháilte). Lit: Ward off, repel; cope with, be a match for. Fear comhlainn a dhiongbháil, to stand up to a fighting man. An géibheann seo a dhiongbháil dínn, to avert this danger from us. (Var: diongbhaigh, diongbháil1)
