Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
easca
éasca
eascach
éascacht
éascaí
éascaidh
éascaigh
eascain
eascaine
eascainí
eascainigh
eascainn
eascainne
éascaíocht
eascair
eascairde
eascairdeas
eascairdiúil
eascaire
eascairt
eascal
eascann
éascanna
eascain1 = eascainigh.
eascaine, f. (gs. ~, pl. -ní1). Imprecation; swear-word, curse. ~ a rá, to utter an imprecation. ~ a chur, a dhéanamh, ar dhuine, to curse, swear at, s.o. Thit an ~ air, the curse fell on him. (Var: eascain2 f)
