Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
fiugh
fiúigil
fiúir
fiúise
fiúnach
fiúnna
fiúntach
fiúntas
fiúranta
fiúrantacht
fiús
fiúsacht
fiúsaí
fiúsailéir
flabaid
flabha
flabstaíl
fladhspar
flagún
flaidireacht
flaigín
flaim
flainín
fiúntas, m. (gs. -ais). Worth, merit; decency, seemliness; generosity. ~ an duine, human decency. ~ cainte, decency of speech. ~ na hoibre, the merit of the work. ~ a dhéanamh, to do a decent thing. Rinne sé ~ linn, he was generous with us. Ag déanamh fiúntais a bhí sé, he was being [’decent’, observing the proprieties. D’fhiúntas a sheasamh, to stand one’s round (of drink). Dá mbeadh cuid an fhiúntais agam, if I had enough to meet my expenses in company. Bhí ~ duit ansin! How decent of you! (Var: fiúnas)
