Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
geasrógach
geasrógacht
geasta
geastal
geastalach
geata
géata
geataire
geatar
geatóir
geibheann
géibheann
géibheannach
géibheannas
géibhís
géibirne
geibléid
geideal
geidimín
geidimíneacht
geidín
geidineáil
geidirne
geataire1, m. (gs. ~, pl. -rí). 1. (a) (Long) rush. Ag scamhadh, ag tomadh, geatairí, peeling, dipping, rushes (to make wicks for rush candles). Ag scamhadh geatairí do dhuine, doing menial tasks, demeaning oneself, for s.o. (b) (Wick of) rush candle. S.a. pilib. 2. (Small) missile. Ag caitheamh geatairí, throwing missiles. 3. Slightly-built person, stripling.
geataire2 = gátaire.
