Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
godal
gódhealrach
gófráil
gog
gogadán
gogaí
gógaí
gogaide
gogaideach
gogaideacht
gogail
gogaíl
gogaille
gogaíocht
gogaire
gogaireacht
gogal
gogalach
gogalaíonn
gogán
gogarsach
goibéalta
goibéaltacht
gogaide1, m. (gs. ~, pl. -dí). 1. Hunkers. (Suí)ar do ghogaide, (to sit) on one’s hunkers. Bhí sé craptha ar a ghogaide, he was squatting down. Leaba an ghogaide, apple-pie bed. 2 = gogaire. (Var: f)
gogaide2 = gogaille1.
