Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
stancard
stáncheárta
standal
stang
stangadh
stangadóir
stangaíl
stangaire
stangaireacht
stangairt
stangán
stangánach
stangtha
stánmhar
stanna
stánna
stannart
stánosclóir
stánphláta
stánphlátáil
stánta
stántáirgeach
stánú
stangaire, m. (gs. ~, pl. -rí). 1. Difficult, evasive, person; haggler. 2. Rigid, motionless, person; abashed, discomfited, person. Rinneadh ~ díom, I was dumbfounded. Sheas sé ansin ina ~, he stood there as if he were transfixed. 3. Laggard, shirker, idler.
PHRASES
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Rinne sé stangaire díom, he left me speechless.
