Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
cainceachán
cainche
caincín
caincíneach
caindéile
caindiach
caindíocht
cáineadh
cainéal
caingeal
caingean
caingneach
cainid
cainín
cainíneach
cainít
cáinmheas
cainneál
cainneann
cainneon
cainníocht
cainníochtaigh
cainníochtú
Seans gur foirm é cáineadh de:
cáin »
cáineadh, m. (gs. -nte, pl. -ntí). 1. vn. of cáin2. 2. Condemnation, censure. Saor ó cháineadh, free from blame. Tá a cháineadh tuillte aige, he stands condemned. Bhí caitheamh is ~ acu air, they attacked and reviled him. Ní beo duine i ndiaidh a cháinte, dishonour is worse than death.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Is minice an moladh aige ná an cáineadh, he is more given to praise than to blame.
~eadh punt, sa chúirt, é, he was fined a pound, in court.
Ag moladh agus ag ~eadh, praising and blaming.
Ag ~eadh daoine gan ábhar, ar chúl a gcinn, censuring people without cause, behind their backs.
Níl sé le ~eadh mar cheoltóir, he is not to be condemned, not bad, as a musician.
Bhí ~ is cáineadh acu air, they were casting aspersions on him.
Níl sa saol ach ~ is cáineadh, the world is full of censure.
~ buíochais, cáinte, vote of thanks, of censure.
Moladh, cáineadh, a thabhairt, to give praise, blame.
Achasán, cáineadh, contúirt, a tharraingt ar dhuine, to bring reproach, censure, danger, on s.o.
