Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
éasca
eascach
éascacht
éascaí
éascaidh
éascaigh
eascain
eascaine
eascainí
eascainigh
eascainn
eascainne
éascaíocht
eascair
eascairde
eascairdeas
eascairdiúil
eascaire
eascairt
eascal
eascann
éascanna
eascaoin
eascaine, f. (gs. ~, pl. -ní1). Imprecation; swear-word, curse. ~ a rá, to utter an imprecation. ~ a chur, a dhéanamh, ar dhuine, to curse, swear at, s.o. Thit an ~ air, the curse fell on him. (Var: eascain2 f)
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ eascainí, stream of curses.
Ná ~ duit féin a bheith ag eascainí, don’t get into the habit of swearing.
Eascaine dhubhach, dark curse.
Níl an ~ maith, it is not good to curse.
Bheith ag eascainí, to swear, to utter profanities.
Ag mallachtaigh is ag eascainí, cursing and swearing.
Ag eascaine agus ag ~ (ar), cursing and swearing (at).
Ag ~eadh bréag, eascainí, spouting lies, curses.
Ag ~adh eascainí, mionnaí móra, cursing, swearing, hard.
Ag ~eadh eascainí, cursing hard.
