Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
mionléirmheas
mionmhagadh
mionmhogallach
mionn
míonna
mionnach
mionnadóir
mionnaigh
mionnán
mionnscríbhinn
mionnú
mionobráid
mionóg
mionóid
mionoifigeach
mí-onóir
mí-onórach
mionord
mionphaidrín
mionpháirt
mionpheaca
mionpheannaireacht
mionphéarla
Seans gur foirm é mionnaigh de:
mionnach »
mionnaigh1, v.t. & i. Swear. 1. Rud a mhionnú, mionnú le rud, to swear sth. An leabhar a mhionnú, to swear by the book, on the Bible. Mhionnaigh sé go raibh an ceart agam, he swore that I was right. 2. Duine a mhionnú, to administer an oath to s.o. Coiste a mhionnú, to swear in a jury. Bhí sé mionnaithe é a dhéanamh, he was determined to do it.
mionnaigh2, gsm. of mionnach.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Deimhnigh, mionnaigh, ar, certify, swear, about, against.
Chaith sé achasán, mionnaí móra, liom, he cast a reproach, hurled curses, at me.
Dhallfadh sé thú le caint, le bréaga, le mionnaí móra, he would confound you with talk, with lies, with curses.
Ag mionnú éithigh, swearing lies.
Ag ~adh mionnaí móra, swearing (and crossing oneself).
Bhí sé ar na ~aí marbha, ar na ~aí mort (go), he had taken a mortal oath (that).
~aí móra a thabhairt, to use swear-words, to curse.
~ éithigh, perjury.
Mionnaí gan mhiotal, insubstantial oaths.
Ag ~adh eascainí, mionnaí móra, cursing, swearing, hard.
Ag ~adh mionnaí móra, volleying oaths.
Ná tabhair ~ leis na mionnaí móra, don’t resort to swear-words.
