Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
téististéarón
teite
téite
teiteanas
téiteoir
teith
teitheach
teitheadh
téitheoir
teithiúch
teithte
teitrea-
teitreachorda
teitreaclóiríd
teitread
teitreagán
teitreagánach
teitreaplóideach
teitreaplóideacht
teitrearc
teitri-
teitrihéadrán
teitrihéidreach
Seans gur foirm é teitheadh de:
teith »
teitheadh, m. (gs. -ite). 1. vn. of teith1. 2. Flight, retreat; escape, evasion. An ~ a chur ar an namhaid, to put the enemy to flight. Dul ar do theitheadh, to take to flight; to go on the run. Lucht teite, fugitives. Bealach, gléas, teite, way, means, of escape. Prov:Is fearr ~ maith ná drochsheasamh, discretion is the better part of valour. (Var: gs. teithidh; teithiúint f)
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
B’éigean dóibh teitheadh, they had to fly.
Ghabhadar teitheadh, they took to flight.
Teitheadh ~ an tóir, to fly before the chase.
Teitheadh ~, wild retreat.
Is fearr teitheadh ná ~, discretion is the better part of valour.
~eadh ó chontúirt, to fly from danger.
Ag ~eadh roimh an namhaid, flying, retreating, before the enemy.
Tá siad ag ~eadh as an tír, they are fleeing the country.
~eadh ón dlí, to abscond.
~eadh ó obair, to shun work.
Bíonn siad i gcónaí ag ~eadh romhainn, they always try to avoid us.
