Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
impersonal
impersonate
impersonation
impertinence
impertinent
imperturbability
imperturbable
impervious
imperviousness
impetigo
impetuosity
impetuous
impetus
impiety
impinge
impingement
impious
impish
impishness
implacability
implacable
implant
implement
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
impervious »
impervious, a. 1 a (Foraois) dhíbhealaigh, nach féidir dul tríthi; dhophollta. b It is impervious to water, ní rachaidh uisce ar bith tríd; tá sé uiscedhíonach. 2 Person impervious to reason, duine nach n-éistfeadh le réasún.
