Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
verbose
verboseness
verdant
verderer
verdict
verdigris
verdure
verge
verger
Vergil
veridical
verification
verify
verily
verisimilitude
veritable
verity
verjuice
vermicelli
vermicular
vermiform
vermifuge
vermilion
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
verge »
verge1, s. 1 a Bruach m, ciumhais f, imeall m (abhann, etc.); scéimh f (na haille). Grassy road verge, móinín bán. b To be on the verge of forty, bheith ag bordáil ar an daichead. He is on the verge of ruin, tá sé chóir a bheith scriosta. On the verge of war, ar bhruach cogaidh. On the verge of bursting into tears, i riocht caointe. 2 Ecc: Slat f.
verge2, v.i. a To verge on sth., bheith ag bordáil ar rud, ag síneadh le rud. Path that verges on the edge of the cliff, cosán atá sínte le bruach na haille. b Courage verging on foolhardiness, misneach nach fada ó mheargántacht.
