Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
falsóir
falsú
faltanas
fáltas
fáltasach
fálú
fámaire
fán
fána
fánach
fanacht
fánaí
fánaíocht
fánán
fánánach
fánas
fánlach
fann
fannlag
fanntais
fannú
fantaise
fantaisíocht
fán fir1 strae, seachrán (imithe ar fán, chun fáin; lucht fáin); seachaint (rud nach bhfuil fán air); easpa
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
(in abairt) ar fán, ar seachrán
stocaire ar cóisir etc. agus é faoi bhréagriocht le tuí; ball d'fhoireann d'aisteoirí fáin a théadh thart faoi Nollaig ag léiriú drámaí traidisiúnta
fán, bail an té atá ina dheoraí
ag imeacht ar fán; gan feidhm, gan mhaith (is fánach an obair agat í); neafaiseach, gan smaoineamh (sampla fánach); ócáideach, corr (ceathanna fánacha); suarach, gan tathag (is fánach an chúis a bhí leis); gan a bheith flúirseach (barra fánacha)
fear fáin nó siúil; oibrí fánach; duine nó rud corr
imeacht ar fán nó ar seachrán; neafais; tanú, meathlú
focal a léiríonn brón nó uafás; seachrán, fán an tsaoil (tá sé imithe ar faraor)
(in abairt), (ainmfhocal), trasna, ar fiar; ar fán nó ar strae
duine de chine fáin a shíolraigh ar dtús ón India agus a bhíonn ag siúl rompu i gcónaí
i bhfaillí, chun faillí, chun fáin
fán, strae (chuaigh sé ar seachrán); mearbhall, dearmad (seachrán creidimh); díth céille
file nó ceoltóir fáin sa Fhrainc fadó
