Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
braflang
bragaire
bragha
brágha
braghall
bragóid
braibín
braic
braicéad
braich
braicheadóir
braichleann
braichlis
bráicín
braicne
bráid
braide
bráideach
bráidgheal
braidhleog
braidiasc
bráidín
braig
Seans gur foirm é braic de:
brac »
braic1, m. (gs. ~, pl. ~eanna). Break. (In phrases) ~ a fháil, to be taken aback. Níl ~ air, he is unhurt. Bhí ~ allais as, he had broken out in a sweat. Tá an balla ina bhraic, the wall is loose.
braic2 : brac.
