Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
diombuaidh
diombuaine
diombuan
diombuidhe
diomdha
díomhaoin
díomhaoineach
díomhaointeas
díomharc
diomlach
diomlaigh
diomlaíonn
diomlas
diomol
diomsach
diomú
díomua
díomuach
díomuachas
díomuaine
díomuan
díomuanna
diomúch
díomhaointeas, m. (gs. -tis). 1. Idleness. (a) Worthlessness, vanity. ~ an tsaoil, the vanity of the world. ~ na n~, vanity of vanities. Is é barr gach díomhaointis é, it is the height of futility. (b) Unemployment. Do shaol a chaitheamh le ~, to spend one’s life in idleness. In am an díomhaointis, in times of idleness, of unemployment. 2. Unmarried state. (a) Bheith i do dhíomhaointeas, to be single. (b) Leanbh, mac, díomhaointis, illegitimate child, son. Bhí duine clainne ar ~ aici, she had an illegitimate child. (Var: díomhaoineas, díomhnas)
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Duine a chur chun feirge, chun éada, chun díomhaointis, to drive s.o. to anger, to jealousy, to idleness.
Ná caith do shaol le díomhaointeas, don’t spend your life in idleness.
~ ceo, díomhaointis, gréine, raithní, seoigh, toir, illegitimate child.
