Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
diúltadh
diúltaigh
diúlthaíoch
diúltú
diúmas
dí-umhal
dí-umhlaíocht
diúnas
diúnasach
diúnlach
diúntach
diuóg
diúra
diúracadh
diúracán
diúracas
diúracóir
diúradh
diúraic
diurnaigh
diurnán
diúsadán
diúscair
diúnas, m. (gs. -ais). Self-will, obstinacy; stubborn refusal to obey. Dul chun diúnais ar dhuine, to refuse obstinately to obey s.o. Lig sí na páistí chun diúnais uirthi, she let the children defy her commands. Tá an ~ istigh ann, he is self-willed by nature. Le tréan diúnais, through sheer wilfulness. (As vn.) Ag ~ ar dhuine, obstinately refusing to do s.o.’s bidding. Ag ~ ar a chuid, refusing to take his meals.
