Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
drochthiompar
drochthréith
drochthreo
drochthuairisc
drochthuar
drochuair
drod
drogall
drogallach
drogha
drogóid
droibhéal
droibhéalach
droich-
droichead
droighean
droim
droimdhiúltú
droimeann
droimeiteach
droimfhada
droimín
droimíneach
drogall, m. (gs. -aill). Aversion, repugnance; unwillingness, reluctance; laziness. ~ a bheith ort rud a dhéanamh, to be averse to doing sth. ~ roimh obair, ~ oibre, disinclination to work. ~ a chur ar dhuine (roimh rud), to discourage s.o. (from doing sth.). Ní ligfeadh an ~ dó éirí, he was too lazy to get up.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Ní raibh drogall air ~ an airgead, he was not averse to taking the money.
