Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
foruallach
foruama
foruathar
fo-rud
forún
forúnach
fo-rúnaí
fos
fós
fosadh
fosaidh
fosaigh
fosaíocht
fosaitheach
fosaoid
fosaoideach
foscach
foscadán
foscadh
foscail
foscailt
foscailteach
foscailteacht
fos, m. (gs. fois). Lit: 1. (State of) rest; stop, stay. ~ a dhéanamh, to come to a halt, to stop. ~ a ghabháil in áit éigin, to come to rest somewhere. Fanacht i bh~, to stay put. Lucht fois, people who stay, who rest. (As vn.) ~ in áit, ag rud, to stop at a place, to remain at sth. 2. (a) Steadiness, perseverance. (b) Control, restraint. 3. I bh~ = abhus.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Ní dhearna sé stad (mara) ná ~, fos ná ~, sos ná ~, (go), he neither stopped nor stayed (until).
