Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
foscadán
foscadh
foscail
foscailt
foscailteach
foscailteacht
foscain
foscaine
foscaíoch
foscaíocha
fo-scardadh
foscéal
fosceall
fosciorta
foscladh
foscnadh
foscnamh
foscríobh
foscríobhaí
foscript
foscúil
foscúlacht
fosfa(i)
foscaine, f = foscadh.
foscadh, m. (gs. -aidh, pl. -aí). 1. Lit: Shade, shadow; shadowy form; adumbration. 2. Shelter. (a) ~ a dhéanamh do dhuine, to shelter, make a shelter for, s.o. Dul ar ~, to take shelter. Ar ~ faoi charraig, sheltering under a rock. Ar fhoscadh na gcrann, in the shelter of the trees. ~ ón stoirm, shelter from the storm. Gan ~ gan dídean, without shelter or protection; homeless. Taobh an fhoscaidh, sheltered, lee, side. Briseadh foscaidh, screen (of trees, etc.), shelter belt. (b) (Of discretion) ~ a bheith ionat, to be discreet in speech. (Var: foscaine f)
