Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
raibhte
raibí
raibiléir
Raibiléiseach
raiblín
raic
raicéad
raiceáil
raicéim
raicín
raicíteach
raicíteas
raicleach
raid
raid-
raide
raideadh
raideog
raideogach
raideolaí
raideolaíocht
ráidh
raidhfil
raiceáil1, f. (gs. -ála, pl. -álacha).1. vn. of raiceáil2. 2. Wrecking, wreck. ~ loinge, the wreck of a ship. 3. Ill-usage, maltreatment. ~ a thabhairt duit féin le rud, to abuse one’s strength doing sth.
raiceáil2, v.t. (pres. -álann).Wreck. 1. Bád a ~, to wreck a boat. 2. Áit a ~, to wreck a place. ~ sé é féin le ragairne, he ruined his health with dissipation. Tá cuma ~te air, he looks a wreck.
