Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
rígh
ríghe
righin
righne
righneachas
righneáil
righneálach
righneálaí
righneas
righnigh
righníocht
righte
ríghte
righteacht
rigile
rigim
rigín
rigíneach
rigleamán
riglí
ríl
ríleáil
rileo ró
Seans gur foirm é righneálaí de:
righneálach »
·
righneálach »
righneálaí1, m. (gs. ~, pl. -aithe). Lingerer, loiterer, dawdler; stubborn person. (Var: righneacálaí, righneadóir m, righneálach2 m, righneartálaí)
righneálaí2, gsf. & comp. of righneálach1.
