Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
diúgaire
diúilicín
diúité
diúl
diúlach
diúlfaíoch
diúltach
diúltú
diúnas
diúracadh
diúracán
diurnú
dlaoi
dlaoitheach
dleacht
dleachtanas
dleathach
dlí
dlínse
dlíodóir
dlisteanach
dlite
diúltaigh could be a grammatical form of:
diúltach »
RELATED MATCHES
IN AN FOCLÓIR BEAG
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
diúltú déileáil le duine (go mór mór i gcúrsaí gnó)
gríosú (is tusa a chuir suas leis é); diúltú (cur suas de bhia); glacadh le (is deacair cur suas leis)
séantach; doicheallach, tugtha don diúltú
gan glacadh le rud (ná diúltaigh é); a rá nach mbeidh baint ná páirt agat le rud nó duine; droim láimhe a thabhairt le rud (diúltú don diabhal); lagú (tá an ghrian ag diúltú); seachaint, druidim siar (tá siad ag diúltú romhainn)
ceanndánacht, ciotrúntacht; diúltú go stobarnáilte rud a dhéanamh
tréigean, diúltú
diúltú; séanadh
diúltú; séanadh
diúltú (d'eitigh sé mé)
teip, cliseadh; diúltú (loic sé an troid)
diúltú; teip, cliseadh (d'ob tú orm)
a rá nach fíor (ráiteas a shéanadh); tréigean, diúltú do (do chreideamh a shéanadh); ceilt (bia a shéanadh ar dhuine)
