Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ceannairge
ceannairgead
ceannairic
ceannais
ceannaithe
ceannaitheoir
ceannaitheoireacht
ceannann
ceannáras
ceannarcach
ceannarcaí
ceannarcóir
ceannard
ceannas
ceannasach
ceannasaí
ceannasaíocht
ceannasna
ceannbhaile
ceannbhalla
ceannbhán
ceannbheart
ceannbhrat
ceannann1, f. (gs. -ainne, npl. ~a, gpl. ~). 1. White-faced animal. 2. Blaze (on animal’s forehead).
ceannann2, a1. 1. (Of animal) White-faced; having blaze, star, on forehead. Capall ~, white-faced horse. S.a. cearc 1(b), coileach1 1(b). 2. White-topped; (of surface) speckled with white. Tonnta ~a, white-crested waves. S.a. cál1 2. 3. (In phrase) ~ céanna, selfsame. An fear, an rud, ~ céanna, the selfsame man, thing. San áit cheannann chéanna, in the very same place.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ ceannann, colcannon.
~ cheannann, (bald-)coot.
~ ceannann, (male) bald-coot.
