Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ride in
ride off
ride out
rider
ridge
ridge-pole
ridge-tile
ridicule
ridiculous
ridiculousness
riding
riding-boots
riding-breeches
riding-coat
riding-gauntlets
riding-habit
riding-hood
riding-master
riding-school
riding-whip
rife
riff-raff
rifle
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
ridicule »
ridicule1, s. Fonóid f, scige f. To hold s.o. up to ridicule, ula mhagaidh a dhéanamh de dhuine. To lay oneself open to ridicule, ábhar magaidh a dhéanamh díot féin.
ridicule2, v.tr. Déanaim fonóid, scige, magadh, faoi.
ABAIRTÍ
IN ENGLISH—IRISH DICTIONARY
To cover s.o. with ridicule, dóigh magaidh a dhéanamh de dhuine.
To hold s.o. up to ridicule, ula mhagaidh a dhéanamh de dhuine.
He is an object of ridicule, tá sé ina cheap magaidh, ina ula mhagaidh.
He has left himself open to ridicule, d'fhág sé ábhar magaidh air féin.
A subject of ridicule, dóigh mhagaidh.
F: To be the target for ridicule, bheith i do cheap magaidh.
