Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
rustication
rusticity
rustiness
rustle
rustless
rust-preventer
rust-proof
rusty
rut
ruth
ruthless
ruthlessness
rutty
rye
rye-bread
rye-grass
ryot
S
Saar
Saarbruck
Sabbatarian
Sabbath
Sabbath-breaker
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
rusty »
rusty1, a. 1 Meirgeach. To get rusty, éirí meirgeach; meirg a thógáil. F: My French is rusty, tá meirg ar mo chuid Fraincise. 2 Ar dhath meirge; (éadach) tréigthe. 3 Agr: (Arbhar) smoirteach, faoi bhruth rua. ► rustily, adv. 1 The door opened rustily, d'oscail an doras go meirgeach. 2 He was rustily clad, bhí éadach (dubh) tréigthe air.
rusty2, a. (Capall) stailceach. F: (Of pers.) To turn rusty, to cut up rusty, éirí stuacach, staincíneach.
