Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
stink
stink-bomb
stinker
stinking
stinkstone
stink-trap
stinkweed
stint
stintless
stipend
stipendiary
stipple
stipulate
stipulation
stipule
stir
stir up
stirabout
stirk
stirrer
stirring
stirrup
stirrup-bone
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
stint »
stint1, s. 1 Ceangal m, bac m, cis f. Without stint, go fuíoch; gan teorainn. To spend money without stint, airgead a chaitheamh ar do mhian. 2 Dualgas m, dreas m oibre. To do one's daily stint, tasc an lae a dhéanamh.
stint2, v.tr. 1 To stint s.o., duine a choinneáil ar an ngannchuid. To stint yourself, lámh chrua a choinneáil leat féin. To stint s.o. of sth., rud a cheilt ar dhuine. They stint me of fire and light, cumann siad an tine agus an solas liom. 2 Táim caol, gann, faoi (bhia); tarraingím caol ar (bhia). To give without stinting, dáileadh gan chumas.
