Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ceolchoirm
ceoldráma
ceolfhoireann
ceolmhar
ceoltóir
ceomhar
cha
cheana
choíche
chomh
chuig
chuige
ciabh
ciach
ciachán
ciafart
ciall
ciallmhar
ciallú
cian
cian-
cianóg
Seans gur foirm é cheal de:
ceal »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
bás a fháil faoi uisce de cheal aeir; tumadh nó suncáil faoi uisce; fliuchadh go mór; múchadh (tarta)
duine a theipeann i gcúrsaí gnó cheal airgid
dreo adhmaid de cheal aeir
cheal, in éagmais, in easnamh, de dhíth (gan airgead, gan chosaint, gan déanamh, gan an t-am agam, gan mo chead, gan focal as); i dtaobh le (gan agam ach iad); (leis an diúltach) (dúirt sé liom gan teacht)
tachtadh (múchta ag teas, ag slaghdán); cur as, cur amach (mhúch sé an tine); cosc (múchfaidh sé sin do thart); cosc anála de cheal aeir (bá is múchadh ort!); suncáil (múchta i bhfiacha); maolú (glór múchta); coinneáil siar (deora a mhúchadh); asma (tá an múchadh ag cur air)
de cheal (déanfar dá uireasa)
