Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
cuan
cuar
cuaradh
cuarán
cuaranfa
cuardach
cuartaíocht
cuas
cuasnóg
cúb
cúbadh
cúbláil
cúcamar
cufa
cufróg
cuí
cuibheas
cuibheasach
cuibhiúil
cuibhreach
cuibhreann
cuibhriú
Seans gur foirm é cuartha de:
cuar »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ainmhí mór agus muineál fada cuartha agus cruit nó dhá chruit air, a úsáidtear san fhásach mar ainmhí iompair nó marcaíochta
gan chomrádaí, amuigh leis féin (dhá stoca chorra, an ceann corr); aisteach (bhí sé riamh corr); biorach (slat, coinneal, chorr); cruinn, cuartha (mias chorr)
cuartha; claon
gan a bheith cam ná cuartha; gan chor gan chasadh; (le haimsiú) cruinn; (le duine) macánta; (le háit nó aimsir) cruinn, ceart (díreach ansin, anois go díreach!)
a ritheann ina iomairí; cuartha
cuartha cosúil le ciorcal nó ar dhéanamh liathróide, cruinn
tógáil nó cuid de thógáil atá cuartha as a barr; aon ní cosúil leis
éan seilge oíche, súile móra aige agus gob cuartha
