Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
fuileadán
fuilibiliú
fuiliú
fuílleach
fuilleamh
fuilteach
fuiltéachtadh
fuineadh
fuinneamh
fuinneog
fuinseog
fuinte
fuinteoir
fuíoll
fuip
fuipéad
fuipeáil
fuireach
fuireachas
fuirseadh
fuisce
fuiseog
fuist
Seans gur foirm é fuineadh de:
fuin »
fuineadh1 fir brú agus oibriú taois leis na méara (i ndéanamh aráin); fáscadh; múnlú
fuineadh2 fir dul faoi gréine etc.; deireadh (fuineadh lae)
TORTHAÍ GAOLMHARA
SAN FHOCLÓIR BEAG
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
dlúth, fuinte
a bhfuil fáscadh déanta air, brúite nó cúngaithe ar a chéile; dúnta go docht; (le duine) fuinte, dingthe; néata, gléasta go gleoite
fuineadh déanta air; (le duine) déanta, teann, fáiscthe
duine a dhéanann fuineadh
umar fuinte aráin
meascadh, croitheadh (moirtéal a shuaitheadh); fuineadh (taos a shuaitheadh); searradh, aclú (matáin, géaga, a shuaitheadh); traochadh, tuirsiú (bheith suaite tar éis an lae); cur trí chéile, corraí (aigne shuaite; tá an fharraige suaite); cíoradh, plé (ag suaitheadh na ceiste)
plúr fliuch agus é fuinte lena bhácáil mar arán; leacht ramhar greamaitheach chun páipéir etc. a ghreamú dá chéile; aon mheascán bog (taos fiacla)
