Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
searc
seargadh
searmanas
searrach
searradh
searróg
seas
seasamh
seasc
seasca
seascachán
seascadú
seascair
seascann
seasmain
seasmhach
seasta
seastán
séasúr
séibe
seibineach
seic
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
seasamh nó taobhú (le) (cloí le do mhuintir, le d'fhocal)
dronn chun oibre; flosc fuadar; seasamh daingean (do chos a chur i bhfeac)
níos mó dá bharr (is móide a meas air go seasann sé leo); dócha (ní móide go dtiocfaidh siad anois); plus (a dó móide a trí = a cúig)
bheith ar do chosa nó éirí ar do chosa agus gan a bheith suite ná sínte; stad, stopadh (seas tamall is labhair liom; sheas mo chroí); maireachtáil (má sheasann an aimsir; fad a sheas an t-airgead); cur in aghaidh, cur in éadan, cur suas le (an fód a sheasamh; an fuacht a sheasamh); cosaint (do cheart a sheasamh); íoc as deoch do dhuine; buanfas (tá seasamh san éadach sin); brath (mo sheasamh ort!); stádas (tá seasamh maith aige i measc a dhaoine); tacú le (seasamh le chéile; an fear a sheas liom)
ardán do dhaoine le suí nó le seasamh ann ag faire ar chluichí spóirt; ball troscáin le rudaí a chur ann nó a chrochadh air, nó a thaispeáint air
rud a sheasann do rud eile (is í an chros siombail na Críostaíochta); sín nó comhartha giorraithe le rud áirithe a léiriú (mar + chun suimithe, ÷ chun roinnte)
an chuid de thír, nó na daoine sa chuid sin, a seasann Teachta Dála di
