Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
cailicéireacht
cailicín
cáiligh
cailimhineog
cailimhineogach
cailimint
cailín
cáilíocht
cailís
cáilitheach
cailitheoir
cáilitheoir
cáiliú
cáiliúil
cáiliúlacht
caill
caille
cailleach
cailleachas
cailleachúil
cailleadh
cailleanna
cailleoir
cáilíocht, f. (gs. ~a, pl. ~aí). 1. Quality. ~ a thabhairt ar dhuine, to state the qualities possessed by s.o., to give a reference concerning s.o. Duine a bhfuil an dea-cháilíocht aige, a person of good qualities, character. De réir a cháilíochta, in accordance with his, its, quality, reputation. Tá sé ar fheabhas ina cháilíocht féin, he excels in his own way; it is excellent of its kind. Ina cháilíocht shaolta, in his walk of life. 2. Disposition, temperament. Tá ~ shocair aige, he has a quiet disposition. Ghoill sé ar a cháilíocht, it affected his out-look, his mind. 3. Qualification. ~ a bhaint amach duit féin, to qualify oneself for sth. Na ~aí atá riachtanach, the necessary qualifications. 4. Gram:Aidiacht cháilíochta, attributive adjective. Ginideach, ochslaíoch, ~a, genitive, ablative, of description.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ cáilíochta, inniúlachta, comhlíonta, corpraithe, certificate of qualification, of competence, of conformity, of incorporation.
~ le cáilíocht, striving for distinction.
~ cáilíochta, certificate of qualification.
