Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
cuimsitheach
cuimsitheoir
cuimsiú
cuin
cuinc
cuincín
cuing
cuinge
cúinge
cuingeal
cuingealach
cuingealtas
cuingidh
cuingigh
cuingíocht
cuingir
cuingleán
cuingleánach
cuingrigh
cúinne
cúinneach
cúinneáil
cúinneán
Seans gur foirm é cuinge de:
cuing »
cuinge2, m. (gs. ~, pl. -gí). Lit: (Of person) Stay, support; champion. ~ coinneála, mainstay. ~ catha, champion in battle. Tiarna ~, lord protector.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Is é mo bhuinneán cuinge é, I am relying on him.
Tá an capall bán ag tabhairt na ~e amach, the white horse is pulling too hard for his team-mate.
Ceann ~e a choinneáil le duine, to pull along with s.o., to keep up with s.o. at work.
