Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
fíniúch
fíniúin
fíniúnach
finn
finnbhean
finnbheannach
finne
finné
finnéacht
finnéirí
finngheal
finscéal
finscéalach
finscéalaí
finscéalaíocht
finte
fíobha
fíobhar
fiobróideach
fiobróma
fiobúl
fíocas
fioch
finné, m. (gs. ~, pl. ~ithe). 1. (a) (Of person) Witness. ~ an chúisimh, na cosanta, witness for prosecution, for defence. ~ súl, eyewitness. (b) ~ fir, best man (at wedding), groomsman. 2. Presence. Gan dul i bhfeiste ná i bh~ duine, not to go next or near a person. (Var: fínné, fínne)
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Finné a cheistiú, to examine a witness.
Finné a dhearbhú, to attest a witness.
Finné a chur faoi mhionn, to swear a witness.
~ féichiúnaí, finné, debtor, witness, summons.
