Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
oideolaí
oideolaíoch
oideolaíocht
oídh
oidhche
oidhe
oidhiúil
oidhre
oidhreacht
oidhreachtán
oidhreachtúil
oidhreachtúlacht
oidhrigh
oidí
oidiam
oidim
oidimil
oidiúil
oifidiach
oifig
oifigeach
oifigeacht
oifiginiúil
Seans gur foirm é oidhre de:
odhar »
oidhre, m. (gs. ~, pl. -rí). Heir. 1. ~ dílis, dlisteanach, rightful, lawful, heir. ~ ginearálta, heir-at-law. ~ teagmhasach, heir apparent. ~ dúiche, heir to territory; young nobleman. ~ mic, male heir. Bheith i d’ ~ ag duine, ar dhuine, to be heir to s.o. ~ ar áit, an heir to a place. Tá ~ óg acu, they have a son and heir. 2. Fig: Níl aon ~ ar a athair ach é, he is the living image of his father.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
A oidhre ~, his lawful heir.
Oidhre ~, direct heir.
Oidhre ~, lawful heir.
(Mac) oidhre ~, (male) heir to an estate.
